“กีฬาแห่งชาติ” มีประวัติที่มาจาก “กีฬาเขตแห่งประเทศไทย” โดยมีการก่อตั้ง “องค์การส่งเสริมกีฬาแห่งประเทศไทย” เพื่อขยายการส่งเสริมกีฬาออกไปทั่วราชอาณาจักร. การแข่งขันครั้งแรก แบ่งกลุ่มนักกีฬาออกเป็น 5 เขตจากภูมิภาคต่างๆ คือ ภาคเหนือ, ภาคตะวันออกเฉียงเหนือ, ภาคกลาง, ภาคตะวันออก และ ภาคใต้.

วัตถุประสงค์ของการจัดงานวันกีฬาแห่งชาติ

เทิดพระเกียรติและน้อมระลึกถึงพระปรีชาสามารถ

ในฐานะที่พระบาทสมเด็จพระเจ้าอยู่หัวภูมิพลอดุลยเดชฯ เคยเป็นนักกีฬาทีมชาติไทย และเข้าร่วมการแข่งขันกีฬาแหลมทอง ครั้งที่ 4 ณ กรุงเทพมหานคร ในปี พ.ศ. 2510 และได้รับเหรียญทองจากการแข่งขันแรือใบประเภท โอ.เค. นี่เป็นการแสดงความเคารพและน้อมระลึกถึงพระบาท.

ให้ประชาชนทุกเพศทุกวัยเห็นความสำคัญของการกีฬา

การออกกำลังกายเป็นสิ่งสำคัญสำหรับทุกคน. การจัดงานวันกีฬาแห่งชาติทำให้ประชาชนทุกเพศทุกวัยสามารถมีส่วนร่วมในกิจกรรมกีฬาและเห็นคุณค่าของการกีฬา. นักกีฬาเป็นแหล่งแรงและแรงบันดาลใจสำหรับประชาชน.

ชักจูงผู้มีส่วนเกี่ยวข้องและให้ความสนับสนุน

ผู้มีส่วนเกี่ยวข้องในการกีฬา เช่นภาครัฐและภาคเอกชน, หน่วยงานต่างๆ ได้รับความสังเกตและตระหนักถึงความสำคัญของการเล่นกีฬา. การจัดงานวันกีฬาแห่งชาติเป็นโอกาสที่ดำเนินการสนับสนุนและดำเนินกิจกรรมกีฬา.

เป็นการจัดหาทุนและดำเนินกิจกรรมกีฬา

กิจกรรมกีฬาแห่งชาติต้องการทุนเพื่อพัฒนาและดำเนินการอย่างดี. การจัดงานวันกีฬาแห่งชาติเป็นวิธีที่จะจัดหาทุนและดำเนินกิจกรรมกีฬาให้ดี. นักกีฬาและเจ้าหน้าที่ที่ร่วมกันสร้างชื่อเสียงให้แก่ประเทศชาติ.

เป็นจุดศูนย์รวมและคืนสู่เหย้า

งานวันกีฬาแห่งชาติเป็นจุดศูนย์รวมสำหรับนักกีฬาในอดีตและปัจจุบัน. มันเป็นวิธีที่จะคืนสู่เหย้าและแสดงความเคารพสำหรับนักกีฬาในอดีต. การจัดงานวันกีฬาแห่งชาติเป็นประจำทุกปีเพื่อน้อมรำลึกถึงพระปรีชาสามารถของพระบาทและประกาศเกียรติคุณแก่เหล่านักกีฬา.